Een persoonlijk conflict is vaak het latere stadium van een onopgelost taakconflict.

Een beleidsteam bestaand uit beleidsmedewerkers van verschillende organisaties rapporteert onderlinge spanningen die ze zelfstandig niet meer kunnen oplossen. Het team vraagt aan haar bestuurders hulp en krijgt die ook in de vorm van externe begeleiding.

In een eerste, relatief korte fase, werken we aan de-escalatie van de interacties en proberen we met het team het conflict beter te begrijpen. De betrokkenen komen tot de conclusie dat het conflict tussen de teamleden onderling speelt en dat er onvoldoende basis is om met elkaar verder te gaan. Daarnaast stellen ze vast dat ze in metaforische zin het conflict van de goden uitvechten. Concreet: de opdrachtgevers en bestuurders hebben de eigen lastig oplosbare tegenstellingen -mogelijk onbedoeld- doorgeschoven naar het beleidsteam. Die ambiguïteit kreeg vorm in de keuze van de projectteamleden, hun mandaten en aansturing.  We gaan daarom met de gezamenlijke opdrachtgevers in gesprek om deze dilemma’s door te nemen. Uiteindelijk worden er in een constructieve sfeer  keuzes gemaakt die meer richting geven aan het beleidsteam. Maar ook de gezamenlijke opdrachtgevers hebben hier hun kans gegrepen om een aantal van hun verschillen uit te diepen en aan te pakken.

Het beleidsteam verandert van samenstelling. Een lastige beslissing, die mogelijk te vermijden was geweest indien er eerder was ingegrepen.